Jambo, welcome to Kenia!
Door: Cindy Ruiter
Blijf op de hoogte en volg Cindy
17 Januari 2014 | Kenia, Gatitu
Eindelijk een bericht uit Kenia. Het is best lastig om hier aan een computer te komen. Maar wat een week heb ik achter de rug! Na een reis van ruim 20 uur kwam ik bij Upendo in Gatitu aan. Wat werd ik fijn ontvangen! De kinderen sprongen meteen op me af en ik zag Marjo weer, een andere vrijwilligster die ik in Nederland al ontmoet had. Daarna kwam huismoeder Monica ('Auntie') naar me toe, ze had nog avondeten voor me gemaakt. Ik ben daarna vlug naar bed gegaan om zondags met vol enthousiastme te beginnen.
Ik kan honderduit schrijven over alle belevenissen deze week, maar ik zal een aantal momenten uitkiezen welke goed beschrijven wat hier allemaal gebeurt. Elke ochtend staan we vroeg op om het huis schoon te maken en de kinderen ontbijt te geven. De kleine kinderen brengen we naar school, de oudere kids gaan zelf. Misschien leuk om te vertellen dat Michele, een meisje dat sinds twee weken bij Upendo is, vandaag voor de derde dag op rij naar school is gegaan. Ook Joy, een lichamelijk en geestelijk gehandicapt meisje, is naar school geweest! Twee dagen geleden was ze met Marjo twee uurtjes in de klas. Vandaag was dat hetzelfde plan, alleen komt Marjo net thuis, zonder Joy! Ze wilde niet naar huis en heeft het erg naar haar zin in de klas (NB. voor de andere vrijwilligers: ze is 6 nachten achter elkaar 'droog' geweest, echt super!).
Als de meeste kids in de schoolbanken zitten zijn in het huis meestal alleen Bonface ('Bonny', 3 jaar), Edwin (11 jaar), Rebecca (15 jaar), Joseph en Edwin (beiden 16 jaar) er. Ook zijn er nog twee huismoeders: Mama Shiru en Jane. Met z'n allen doen we verschillende dingen. Helpen met koken (mmm Chapati!), wassen en/of schoonmaken zijn enkele voorbeelden. Ook ben ik deze week nog en paar keer naar Nyeri geweest om de nodige inkopen te doen voor het huis en om te zoeken naar cadeautjes voor de kids. Woensdag hadden we daarr trouwens veel bekijks. Marjo en ik (voor de Kenianen Muzungu's, blanken) gingen inkopen doen voor 18 voedselpakketten! Met veel hulp van het personeel en vier karren vol eten reden we door de supermarkt. Echt een spektakel! Heel veel dank aan iedereen die ons gesponsord heeft om dit mogelijk te maken.
Gisteren gingen we een deel van de pakketten uitdelen in de sloppenwijken en bij de armste gezinnen uit de omgeving. Ik kan jullie eerlijk vertellen dat ik bij sommige bezoeken moeite had mijn tranen binnen te houden. Aan de ene kant van blijdschap omdat we ze voedsel konden brengen, maar ook vanwege onmacht omdat ik weet dat alleen een voedselpakket brengen lang niet genoeg is. Confronterend.
's Middags als alle kinderen thuiskomen is het altijd meteen een gezellige drukte in het huis. Soms pak ik de kleurplaten en kleurtjes die ik heb meegebracht of deel snoepjes uit. Ook neem ik altijd een aantal kinderen mee het dorp in voor iets lekkers zoals een banaan of mango bij een fruitstalletje in het dorp (het is mangoseizoen, yummie!). Daarna is het etenstijd en maken we alles klaar. Ook worden de lunchboxen voor de volgende dag alvast gevuld.
Ik zal nog kort een aantal andere gebeurtenissen samenvatten. Woensdag zijn Marjo en ik de hele dag in de keuken geweest om een goed gevulde 'Hollandse' soep te maken. Dat hebben we geweten! Zoveel wortelen, paprika's, uien, tomaten, sperzieboontjes, aardappelen, mais, rundvlees en broden! Het kopen ervan was een grap op zich. De hoeveelheden die je nodig hebt om te koken voor ruim 30 man zijn ongelovelijk! We hadden ons ook al voorgenomen dat het niet genoeg was voor de lunch van donderdag. Daarom zijn we die dag extra vroeg opgestaan om 'peanutbutter & jelly' sandwiches te maken voor mee naar school. Vonden ze helemaal niet erg!
Verder hebben we gister een nieuwe hoogslaper in elkaar gezet. Marjo had het gekocht bij de beddenmaker aan de straat en met twee van de jongens hebben we het in delen getild en in het huis gebracht. Dat zijn twee fijne slaapplekken geworden.
Morgen vertrekt Marjo na twee weken weer naar Nederland. Het zal vreemd zijn als ze er niet meer is, maar ik heb erg veel zin in de komende tijd met de Upendo kinderen. Stuk voor stuk schatten!
Heel veel liefs,
Cindy
-
17 Januari 2014 - 10:22
Bart Loerakker:
Helemaal te gek Cindy... Ik vind het fantastisch dat je dit doet... (het was voor mij vroeger ook een wens om dit soort vrijwilligerswerk te doen) Ik begrijp volkomen dat je erg geëmotioneerd bent bij het zien van zoveel ellende. Maar jouw bezoekje is zoveel waard, dat kun je in woorden niet beschrijven!
Ik zal er geen romannetje van maken, anders heb je geen tijd voor de kinderen, dus ik wens je heel veel kracht en plezier daar! Misschien kunnen we eens een leuke actie opstarten met Mucicstar om wat geld op te halen....?
Maak heel veel foto's voor je "volgers", dan kunnen we ook zién hoe het daar is. En ik ben heel benieuwd naar je reisverhalen, zodra je weer thuis bent! Groetjes van Jolanda, Jasper, Victor en mij....
XXXX Bart -
17 Januari 2014 - 10:43
Tine:
Hoi Cindy,
'Eindelijk een berichtje uit Kenia" . Ja zo makkelijk als het hier gaat even: een computer pakken, is het daar natuurlijk niet. Maar het is je gelukt!
Je bent meteen lekker in het diepe gegooid en aan de slag gegaan! Hartstikke goed.Fijn dat je Marjo had om op te starten maar je hebt je weg al gevonden dus dat gaat helemaal goed komen de volgende weken.
Geniet van de kinderen, het land en alles om je heen.
Veel plezier en tot gauw,
Liefs Tine -
17 Januari 2014 - 14:31
Iris:
Super om te lezen Cin!! Gelukkig heb je het naar je zin en kun je veel goeds betekenen voor de mensen daar. Geniet ervan, tot snel :) liefs Ier -
17 Januari 2014 - 17:41
Karin Bachmann:
Hoi Cindy,
Geweldig wat je doet! Deze ervaringen pakt niemand meer van je af!!
Groeten uit Castricum
Karin Bachmann -
18 Januari 2014 - 17:39
Loura En Johan Doesburg:
Hallo Cindy,
Bedankt voor je mooie beschrijving over Upendo en al zijn bewoners! Geef je alle kindjes en family een big hug van ons allen! We komen ze weer heel gauw bezoeken! Van 15 februari tot 3 maart zijn we in Kenia.
Liefs,
Geniet!!! Busu!
xxxx Loura en Johan -
18 Januari 2014 - 17:47
Aida:
Leuk om te lezen dit!
Super trots op Joy zeg dat ze naar school gaat! Wat super! Ben echt trots op der!
Ik mis het daar, geef ze allemaal maar een hele dikke kus en knuffel van me!
Ik probeer ze gauw weer op te zoeken.
vergeet de pannenkoeken niet he! ;)
heeel veel plezier nog daar!
lala salama voor straks.
& voor de kids & familie daar ; Nakupenda my upendo family !
-
19 Januari 2014 - 12:18
Liedeke:
Wat een mooi verhaal. Ik kan me voorstellen dat het soms heel emotioneel is, maar het zal je ook voldoening geven dat je dit allemaal voor die kinderen kunt doen.
Geniet er van.
Liefs Liedeke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley